o gece galeride hepimiz seda için bir araya gelmiştik. seda'nın eserleri pek güzellerdi. belki günün birinde ben de arkadaşlarımı böyle bir ortamda bir araya getirebilirdim kim bilebilirdi. ama şimdi önemli olan bu değildi. saatlerin nasıl geçtiğini anlamakta zorlandığımız gecelerden biriydi. sohbetler anlamını yitirmişseler de birbirinin peşi sıra sıralanmaya devam ediyorlardı. derken kapanış vakti geldi. herkes evlerine mi dağılacaktı? asla. yakındaki bir başka mekana geçildi. şakalaşmalar, sohbetler orada da devam etti. lakin ben kendimi biraz halsiz hissettiğimden hiç istemeyerek de olsa arkadaşlarımdan ayrılmak zounda kaldım. vedalaşmak zordu, ama başarmam gerekiyordu...
yampiri yarim. 
No comments:
Post a Comment