bugün çok acayip birşey oldu.

nasıl anlatsam bilemiyorum.
fantezi dünyam ile gerçek hayat öyle bir tuttular ki sadece birkaç saat arayla, aslında o an küçük dilimi yutmam ya da gözbebeklerimin yerinde ünlem işaretlerinin belirmesi gerekirdi. gerçi aynaya bakmıyordum, belki de zaten belirmişti.
daha fazla detay veremediğim için tüm sevenlerimden özür diliyorum.
ben size bilahare anlatacağım.

ps: ayşecan, hani sen bana o altın bic kalemi verdin benim o kalemle tanışıp da aşık olmamdan sadece altı buçuk dakika filan sonra, işte onun gibi, hatta ondan da öte. vay anasını.