bir itiraf

evet itiraf etmem gerekir ki bu zorunlu gözlüklülük halimle ilgili hoşuma giden bazı şeyler de yok değil.
bunların başında sabah sabah makyaj yapmaya vakit ayırmamak geliyor. hatta bir haftanın sonunda hala birşeyleri eksik yaptım sanıyor sonra rahatlıyorum. evet birşeyleri eksik yapıyorum çünkü öyle yapmam gerekiyor.
daha da şaşkın olduğum bir konu da bu durumu kabullenmiş olmam. mesela aslında yarın istesem (kendi reçetemi kendim yazıyorum doktorun ne dediğinin hiç önemi yok gibi yapıyorum) lens takabilirim ama takmayacağım. çünkü makyaj yapmak yerine kahvaltı etmek istiyorum.
hem cumartesi gecesi sevgili bir arkadaşımın doğumgünü yemeğini bile gözlüklerimle geçirebidiysem bazı şeyleri aşmışım demektir...